6 - Phong Nha, Hué en Hoi An

Reisverslag Phong Nha, Hué en Hoi An (21 oktober t/m 28 oktober)

21 oktober
Eenmaal aangekomen in Phong Nha komt de zon net over de bergen op. Een prachtig gezicht. Ons hotel, het Dung Trinh Hotel is nog niet open dus we drinken een cola in een café tegenover waar de wedstrijd Man United tegen West Brom op tv is. Om 6:45 uur kunnen we het hotel in, de kamer is prima. Spullen gedropt en opgefrist. De hoteleigenaresse is of niet zo blij met vrijwel haar enige hotelgasten, of ze heeft een chronisch gehoorprobleem. Een gehoorbeschadiging later hebben we een scooter voor twee dagen voor een prikkie. We tanken en gaan op pad in de nog redelijk vroege ochtend. We zijn blij dat Joël deze plek heeft getipt want het is hier werkelijk beeldschoon en super rustig. Het echte Vietnamese platteland omringd door grillige bergen met een azuurblauwe rivier die dwars door het dal loopt. We rijden over de Ho Chi Minh Highway, die Vietnam doorkruist van noord naar zuid. We hebben er prachtig weer bij en rijden ongeveer drie kwartier als we in het Ke Bang National Park aankomen. Hier bezoeken we als eerste de Paradise Cave, de grootste grot ter wereld. Ontzettend indrukwekkend, je kunt de grootsheid niet goed vastleggen op foto’s. Na een heerlijk bord noodles met beef in het Paradise Restaurant vervolgen we onze weg naar Nuoc Mooc, waar de Ecotrail loopt, een wandelroute langs een prachtige zijtak van de rivier. Het is zo mooi, echt de mooiste natuur die we ooit hebben gezien! Het water is zo blauw en de rivier komt met veel geweld samen over rotsblokken, waar bruggen van bamboe overheen zijn gebouwd. We gaan op een rustig gedeelte zwemmen. Milou stapt helaas in een scherpe schelp dus voor haar is het zwemmen snel over. Robin, een echte waterrat, zwemt nog een tijdje rond. We rijden verder en maken een lus van ongeveer 65 kilometer. Onderweg komen we prachtige plaatsen tegen waar we foto’s schieten. We komen misschien tien andere mensen tegen onderweg, zo rustig is het. We rijden door afgelegen dorpjes die pas vier jaar geleden zijn ontdekt door het nog kleinschalige toerisme. We lezen dan ook dat de mensen hier nog ontzettend traditioneel zijn en dat we dus een beetje met respect gekleed moeten gaan en niet in een bikini op een terras moeten gaan zitten bijvoorbeeld. In de namiddag rijden we naar een Farmstay die helaas gesloten is vanwege een verbouwing. We rijden naar het Lake House Resort waar we een heerlijke maaltijd eten terwijl de zon ondergaat over het meer. We gaan nog op zoek naar The Pub with Cold Beer en het Pepperhouse, maar de wegen zijn erg slecht en het is inmiddels donker. Als we worden achtervolgd door een roedel honden besluiten we maar naar Phong Nha terug te keren. In de Bamboo Bar drinken we een Mojito. In het hotel kijken we de film Office Space en zijn werkelijk bekaf van de lange dag. Maar wat een mooie dag.

22 oktober
We slapen bijna het klokje rond en ontbijten in het hotel. We gaan weer op pad met de scooter en vertrekken richting het noordoosten waar veel rijstvelden, andere landbouw en veeteelt is. We rijden dwars door de landerijen over mega slechte wegen, maar we vermaken ons prima. We eten bij het Pepperhouse gerund door een Australiër en z’n Vietnamese vrouw. Vrouwlief maakt heerlijke noodles klaar en de Australiër eet een hapje met ons mee. Hij vertelt over de omgeving en het leven in Vietnam. Het gebied waar we ons bevinden is nog erg traditioneel en authentiek. Hij verteld bijvoorbeeld dat de inwoners altijd hopen op het krijgen van een zoontje in plaats van een dochter. Een zoon blijft altijd lid van de familie, maar een dochter gaat over in een andere familie wanneer zij trouwt. Nu blijkt zijn vrouw zwanger te zijn van een dochter en erg enthousiast is de man dan ook niet, wat bij Milou enige irritatie opwekt. Na deze geschiedenislessen rijden we nog een tijdje door het prachtige landschap en eten vervolgens bij het Bamboo Cafe. We kijken Office Space af en pakken onze backpacks weer in.

23 oktober
We staan om 4:00 uur op en stappen vervolgens in de kleine, lokale bus naar Hué. De rit duurt ongeveer vijf uur. Onderweg kotsen er twee vrouwen, gelukkig in een zakje. Met een mooie zwaai wordt het zakje vervolgens door het raam op straat gegooid. Een Nederlands meisje uit Utrecht zit ook in de bus. We delen met haar een taxi naar ons hotel, het Ngoc Binh Hotel, waar we al om 11:00 uur aankomen. We eten een hapje in de buurt en regelen twee scooters met chauffeur die ons door Hué zullen rijden langs alle bezienswaardigheden en hoogtepunten die we van een lijst kiezen. We gaan eerst naar de Thanh Toan Bridge, een oude brug waar een klein museum naast staat. Hier laat een oude Vietnamese dame zien hoe ze rijst telen en oogsten en vissen. Ze laat ook zien hoe ze de rijst verpulveren en hier noodles van maken. Dan rijden we met een noodgang door naar de Minh Mang Tomb. De tombe ligt ongeveer 15 kilometer buiten de stad, aan de Perfume River. We nemen vervolgens een route binnendoor, door steegjes en smalle paadjes, naar de Tu Duc Tomb. Deze tombe vinden we niet heel bijzonder en het weer slaat ook plotseling om (daar zijn de buitjes uit Parijs niks bij Anna). We eten een heerlijk bordje noodles (na afdingen voor bijna de helft van de prijs), gelukkig onder een afdak, want het water komt met bakken uit de lucht. We kopen twee poncho’s en vervolgen zo onze tour in onze knallende outfits achterop de scooters. De Thien Mu Pagoda is onze volgende stop. Hier kijken we even rond en zien een groep Boeddhistische monniken die a capella zingen. We zijn werkelijk zeiknat en besluiten dat we het wel welletjes vinden. We rijden langs de Citadel met de hele oude stadsmuren. Er staat hier een groot aantal legervoertuigen, tanks en vliegtuigen uit de tijd van de Amerikaanse oorlog. Bij terugkomst bedanken we onze chaufs en kleden ons om. We eten bij Little Italy, een heerlijk Italiaans restaurant. We drinken een paar cocktails in een backpackers hostel tijdens het Happy Hour terwijl de wolkbreuk nog steeds aanhoudt. We hebben een hele leuke dag gehad ondanks de regen.

24 oktober
We ontbijten in het hotel en om 8:15 uur staan we bepakt en bezakt in de lobby waar we worden opgehaald door Huang en Cong. Huang en Cong zijn twee motorrijders van Motorvina en zullen ons van Hué naar Hoi An rijden op twee motoren. De backpacks worden vastgesnoerd achterop en we krijgen een helm en valbescherming. Onze motormuizen zijn nog jong en blijken pas 21 en 22 jaar te zijn. Beide spreken ze goed Engels, omdat ze dit studeren aan de universiteit. Onderweg zullen we een aantal bezienswaardigheden aandoen, waaronder de Elephant Spring. Hier komen we na ongeveer een uur rijden aan. Doordat het zo veel heeft geregend is de waterval ontzettend groot en krachtig. Je kan hier zwemmen, dus Robin en Huang wagen een plons in het koude regenwater. De stroming is ontzettend sterk. Hierna stappen we weer op de motor. We krijgen regenpakken toegereikt, helaas zijn dit Vietnamese maten dus de regenbroeken zijn iets te kort en te strak. Toch trekt Milou de regenbroek aan en als ze achterop stapt bij Huang scheurt de regenbroek. Oeps, maar goed, snel weer verder. We vervolgen onze reis en komen bij een prachtig wit strand aan. De mannen van Motorvina maken ontzettend veel foto’s van ons. Robin waagt opnieuw een duik. Het zeewater is ontzettend warm, zeker na de koude plons van daarvoor. Met z’n vieren eten we opnieuw noodles (we zijn hier echt helemaal aan verknocht!) bij een klein lokaal restaurantje. Hierna volgt de Hai Van Pass, een behoorlijk steile bergpas, bovenin hangen dikke wolken. Op de top staan een aantal schuttersputten gebouwd door de Fransen en later gebruikt door de Amerikanen. Het is ontzettend mistig en het waait heel hard. We gaan dan ook snel door. Zodra we weer onder het wolkendek uitkomen kijken we uit op de Stad Da Nang. Aan deze kant van de berg is het prachtig weer. We rijden door Da Nang langs de prachtige kust. De laatste stop is de Marble Mountain, een berg waar marmer wordt gewonnen en waar een tempel is gebouwd. We klimmen door grotten naar de top. Man, man, man wat is het warm! Op de top volgt weer een fotoshoot door Huang. We treffen een grote groep Nederlanders die op reis zijn door Vietnam. We praten kort met een klein groepje van hen. Uiteindelijk komen we rond 17:00 uur aan bij Blan Homestay in Hoi An, ons eindpunt. We nemen afscheid en geven de jongens een fooitje voor hun fantastische service en stuurmanskunsten. We schrijven direct een reccomendation op Tripadvisor en mailen een aantal foto’s naar ze op hun verzoek. Hoi An is een sfeervol en leuk plaatsje hebben we begrepen van een hoop mensen die we onderweg zijn tegengekomen. Het staat bekend om de tailor-made kleding die je hier kunt laten maken. De kamer in de homestay is ruim maar erg sober. Het bed is eigenlijk een stenen tafel met een dun matras erop. Dat wordt wat vanavond! We eten bij The Little Menu op aanraden van de Amerikaanse backpackers en de Kiwi’s (De Nieuw Zeelanders). We dwalen wat door de prachtige en sfeervolle straatjes van Hoi An. Er zijn honderden tailors te vinden, duidelijk van verschillende kwaliteit. Daarnaast zijn er ontzettend veel leuke bars en restaurants en is het overal prachtig verlicht. Onze eerste indruk van de stad is top.

25 oktober
We huren fietsen bij de homestay voor € 0,90 per dag. We fietsen door het Old Quarter met de karakteristieke gele gebouwen en ontbijten bij Bo Bo. We fietsen langs de haven en naar een oude Japanse brug. We drinken ons goedkoopste biertje tot nu toe: Een groot glas voor slechts 15 cent. Robin koopt drie tanktops en Milou een kort broekje. Opnieuw zetten we onze inmiddels doorgewinterde onderhandelings/afding-skills aan het werk. Om ongeveer 14:30 komen we aan op An Bang beach en liggen op een heerlijk bedje op het witte zand. Het water is verrassend warm. Na een paar uurtjes slaat het weer om dus we racen terug op onze fietsjes. We nemen een kijkje bij Gam Gemstones and Winebar, waar ze hele bijzondere kristallen en parels hebben uitgestald. We eten opnieuw noodles bij een Aziatisch tentje en belanden uiteindelijk in de YouTube Bar. Hier wordt muziek afgespeeld via YouTube waarbij telkens videoclips of andere filmpjes worden afgespeeld op verschillende TV-schermen. Hilarisch! Opnieuw zien we hier de Nederlanders die we eerder waren tegengekomen. Ze vragen ons wat foto’s van ze te maken en later door te mailen omdat ze hun eigen camera zijn vergeten. In ruil hiervoor krijgen we twee biertjes van ze. Top! We fietsen weer terug naar onze homestay. Bij thuiskomst schiet Milou circa drie verdiepingen de lucht in: er zit een spin ter grootte van een tennisbal in de badkamer. We zijn hier en daar al wat kakkerlakjes tegengekomen, maar dit spant echt de kroon! Wat een monster! Robin pakt het beest in een handdoek (tot grote verbazing van Milou), maar hij schiet er zo tussenuit. De dame van de homestay neemt de handdoek over en gooit het beest via de voordeur naar buiten. We gaan na drie uur nalopen van de kamer op ander ongedierte met een gerust hart slapen op ons spijkerbed.

26 oktober
We staan vandaag op met een kleine kater, daarom gaan we lekker brunchen in een restaurantje. We bestellen allebei een burger met friet, jammie! Robin wil graag twee overhemden op maat laten maken, dus we stappen de tailor Yaly Couture binnen op aanraden van een aantal andere backpackers. Robin kiest de stof uit die hij graag wil, twee verschillende kleuren en patronen. In een mum van tijd worden alle maten opgenomen en wordt doorgenomen wat alle opties zijn. Het type knoop, het aantal knopen, welk type boord, etc. etc. Voor omgerekend ongeveer €50,- worden de overhemden gemaakt. Morgen kan Robin de overhemden voor de eerste fitting passen. Erg geinig om dit ook eens mee te maken. Hierna pakken we onze fietsen en gaan opnieuw naar het strand. De zee is echt heerlijk qua temperatuur, alleen aan het einde van de middag slaat het weer om dus keren we terug naar Hoi An. ’s Avonds eten we bij Streets. Dit restaurant is opgericht om jongeren die problemen hebben een goeie toekomst te geven. Ze werken in de bediening en in de keuken en weten alles over de Vietnamese keuken. Het toetje dat we krijgen is zooo lekker! IJs met ananas en een heerlijk sausje!

27 oktober
We eten voor de derde keer bij Bo Bo. Hierna opnieuw naar Yaly voor de first fitting. De overhemden worden prachtig en zitten eigenlijk al als gegoten. Een paar kleine aanpassingen worden nog doorgevoerd. Morgen zijn ze helemaal klaar krijgen we te horen. Opnieuw gaan we naar het strand want we hebben weer voortreffelijk weer. We zwemmen, lezen, zonnen en genieten van een verse kokosnoot. Dit is het leven! ’s Avonds eten we bij het Indiase restaurant Ganesh, waar we ontzettend lekker smullen. De porties zijn gigantisch en de prijzen zijn goed. Tonnetjerond jumpen we weer op onze fiets om een lantaarntje te water te laten. Het zijn kleine lampions met een kaarsje erin die te water worden gelaten voor goed geluk. Een mooi gezicht om de vele lichtgevende lampionnetjes op het water te zien dobberen.

28 oktober
Opnieuw ontbijten we bij Bo Bo. We nemen afscheid van de gastvrouw en de oude baas. Bij Yaly halen we de overhemden op die erg goed zijn gelukt. We hebben allebei ontzettende trek in chocolade dus eten het lekkerste chocoladetaartje ooit bij de Cargo Club, onder het genot van een heerlijke bak koffie. Het weer is niet zo goed en we moeten wachten op de bus die ons naar Nha Trang zal brengen in de namiddag. We kijken daarom een filmpje in de homestay. Omdat we toch nog wat moeten eten voor we de bus in stappen besluiten we, hoe kan het ook anders, bij Bo Bo te eten. We beloven dat het nu echt voor de laatste keer zal zijn. De gastvrouw bedankt ons dat we zo vaak langs zijn gekomen en heel plechtig wenst ze ons het allerbeste toe in goede gezondheid en heeeeeeeeel veel geluk. We krijgen nog een grote fles water mee van het huis voor onderweg. Wat een lief mens. We worden opgehaald om naar de bus te gaan en rijden uiteindelijk om 18:00 uur weg. De bus zit vol Russen, het stinkt en vrijwel iedereen snurkt. We doen dan ook allebei geen oog dicht in de bijna elf uur durende rit naar Nha Trang, waar ons volgende avontuur begint.

Keep on posting!!
Groetjes Robin en Milou