10 - Chiang Mai, Pai en Bangkok

Reisverslag Chiang Mai, Pai en Bangkok (4 december – 16 december)

We zijn inmiddels in Thailand, maar we kijken even terug op Laos. Van het land Laos hadden wij niet een heel duidelijk beeld voordat we op reis gingen. Het is niet zo’n bekend land als bijvoorbeeld buurland Vietnam. Echter is het onder backpackers erg geliefd en we kunnen inmiddels wel inzien waarom. Het is een land met veel cultuur, prachtige natuur en het is goedkoop en relaxed. We zijn het land van zuid naar noord doorkruist en het reizen ging ons opnieuw erg goed en gemakkelijk af. De wegen zijn goed, zeker in vergelijking met Cambodja. De plaatsen Vang Vieng en Luang Prabang in het noorden zijn onze favoriete bestemmingen geweest in het land. Hier ontmoetten we ook een aantal hele leuke mensen wat de ervaring extra leuk maakte voor ons. Maar genoeg over Laos nu, we zijn in Thailand!

4 december
Zoals gezegd in het vorige reisverslag vliegen we vanuit Luang Prabang naar Chiang Mai, centraal gelegen in het noordelijke gedeelte van Thailand. De vlucht verliep prima en we stonden al na 55 minuten weer op de grond, maar nu op Thais grondgebied. We pikken onze bagage op, pinnen de maximale hoeveelheid van 20.000 Bath en nemen een taxi naar de wijk “Old Town”. In deze oude wijk, omzoomd door een gracht rondom het exact vierkante oude centrum, ligt het Julie Guesthouse. We hebben onze zinnen gezet op een kamer hier want Jeroen en Alice waren er laaiend enthousiast over. Eenmaal aangekomen krijgen we een niet al te schone kamer helemaal op de hoek van het gebouw. Bij de eerste inspectie blijkt dat de ramen niet dicht kunnen en er vlak naast ons continu een druppel in een groot bassin valt. Erg irritant. Maar het mag de pret niet drukken en we eten dan ook een lekker hapje in het super gezellige restaurant van het guesthouse. ’s Avonds verkennen we Chiang Mai en spelen we een potje vier op ’n rij, dat hier in elke bar gespeeld wordt. We drinken een cocktail tijdens het Happy Hour en lopen door naar Mamory. Dit restaurant wordt gerund door een dikke Hollander die aan de foto’s op de wand te zien heel wat pondjes is aangekomen in de loop der jaren. Voor het eerst eten we Pat Thai, een van de bekendste Thaise gerechten. ’s Avonds boeken we al onze tours voor de aankomende dagen bij een Guesthouse genaamd Diva. Door het boeken van verschillende tours krijgen we een uur lang gratis Thaise massage aangeboden. We sluiten de avond af met een biertje en wagen ons aan de shabby kamer in Julie Guesthouse.

5 december
Oké, we hebben een k** nacht; als midden in de nacht een dronken idioot begint te schreeuwen is de maat vol. We besluiten diezelfde morgen om naar het naastgelegen JJ’s Guesthouse te verkassen. De kamer is een stuk schoner en prettiger. Bij Diva huren we een scooter en beginnen aan onze rit naar de Tiger Kingdom, 25 kilometer verderop. We vertrekken richting het noorden en het is even omschakelen om aan de linkerkant te moeten rijden. Gelukkig gaat het ons prima af en scheuren we binnen een half uur naar onze bestemming. Aangekomen bij het Tiger Kingdom mogen we kiezen uit 4 verschillende ‘categorieën’ tijger. De kleine tijgertjes zijn het duurst om mee op de foto te mogen, apart want je zou verwachten dat ‘the big cat’ het duurst zou zijn. We kiezen voor de grootste variant en mogen 15 minuten met begeleider plus fotograaf bij de tijgers. Het is even wennen om met zo’n gigantisch (wild) dier in één ruimte te zijn en hem te mogen aaien. We merken al snel dat de tijgers hartstikke sloom zijn dus angst hebben we niet. Bij de ingang zeggen ze overigens dat de tijgers niet worden platgespoten met drugs, maar wij zetten hier onze vraagtekens bij… Ergens is het best kicken om met zulke beesten op de foto te gaan en ze te aaien. Maar we weten ook dat het eigenlijk niet de bedoeling kan zijn dat je met zo’n wild dier in aanraking kan komen. Het zijn geen huisdieren. Na 15 minuten hebben we genoeg foto’s geschoten en worden we de kooi uit begeleid. We lopen nog wat rond in het omliggende dierenpark. We zien vele tijgers waaronder ook de witte Siberische tijgers. We vinden dat de beesten in veel te kleine kooien zitten en zien ze onrustig heen en weer lopen. We krijgen dan ook een beetje een dubbel gevoel bij deze plaats. Enerzijds zien de tijgers er goed gevoed uit met een mooie glanzende vacht maar anderzijds vertonen ze gedrag dat niet past bij een wild dier. Hierna halen we onze foto’s op bij de uitgang en lunchen in het bijbehorende restaurant. We pakken de scooter en rijden naar een nabijgelegen waterval. De waterval heeft tien verschillende levels en Robin loopt ze één voor één af in de hoop dat het volgende level wel wat soeps is. Milou heeft het allang bekeken en blijft lekker op een bankje hangen. Uiteindelijk blijkt het niet heel bijzonder te zijn en we pakken onze scooter weer terug naar Old Town, waar we verblijven. We bezoeken de bekendste tempel van Chiang Mai: What Pra Singh. Een mooi tempelcomplex midden in het centrum van de stad. Hierna laten we ons heerlijk een uur lang gratis masseren. We worden volledig gekraakt en ervaren de kracht van de Thaise massagetechnieken. s’ Avonds gaan we op zoek naar een goedkoop eettentje en vinden er één die wordt aangeraden door de Lonely Planet. Buiten spreken we twee jongens die net het TL-verlichte restaurant uitlopen en zijn heel enthousiast over het eten. Proberen dus! Het eten smaakt ons niet zo best en we staan dan ook snel weer buiten. We scheuren door naar de nachtmarkt waar we onze ogen uitkijken naar alle leuke kraampjes! Deze markt is GROOT. We kopen een zonnebril, shirts en een bikini. Wat ons opvalt is dat we nog geen rat gespot hebben! Volgens de verhalen moet het er hiervan stikken. Wij zijn allang blij!

6 december
Vandaag worden we vroeg opgehaald met een minivan om olifant te gaan rijden bij Woody’s Elephant Camp. Om 9:00 uur komen we hier aan en iedereen is ontzettend enthousiast om met de olifanten in de weer te gaan. We krijgen kleding van Woody en z’n crew en in een kringetje drinken we een kopje thee. Woody leert ons hoe we straks het beste de olifanten kunnen toespreken en benaderen. We krijgen te horen dat we ze eerst gaan voeren, dan gaan we leren ze te berijden en de verschillende commando’s (in het Thais) te geven. Aansluitend zullen we gaan baden in de rivier en tot slot een stuk zwemmen. We leren dat een gemiddelde volwassenen olifant per dag zo’n 3000 kilo eet aan bladeren, gras, bananen en verder alles wat los en vast zit. Na het oefenen van de commando’s gaan we naar de olifanten en geven we de nieuwsgierige beesten lekkere bananen. De groep olifanten van vandaag bestaat uit zeven, de overige hebben rustdag. Woody wisselt het op die manier af. Hij vertelt ook dat hij erg liefdevol met zijn olifanten omgaat en ze ziet als zijn familie. In andere olifantenkampen kan het er een stuk hardhandiger aan toe gaan. Na het eten blijven er drie olifanten over: een jonge olifant Mona met moeder Cookie en de grootste baas van het stel Mangum. De groep leert op deze drie olifanten te rijden. We leren hoe we links en rechts moeten aangeven en hoe we moeten afremmen en stoppen. Het op en afstappen is ook erg leuk: met de kreet “yokha” brengt de olifant z’n voet omhoog en ga je hier op staan. Vervolgens roep je “sung” zodat hij z’n voet omhoog brengt en je op z’n nek kan klauteren. Wat een ontzettend bijzonder gevoel om zo hoog op een levend beest te zitten. Als iedereen het onder de knie heeft is het alweer tijd voor de lunch. De tijd vliegt! We eten met z’n allen aan twee lange tafels terwijl we van het uitzicht genieten. Hierna gaan we met de olifanten richting de rivier om ze te baden. We rijden in ongeveer 20 minuten langs een heel stijl pad naar beneden. We zitten met z’n tweeën op Cookie met haar kleintje Mona vlak achter ons aan waarop een Duits meisje zit. Mona houdt zich vast met haar slurf aan moeders staart. Wat een leuke en intelligente beesten. In de rivier lopen we naar een ondiep gedeelte waar we afstappen en waar de olifanten lekker gaan liggen en zich dankbaar over hun buikjes laten schrobben. Ondertussen spuiten ze allemaal water uit hun slurf dus er ontstaat een heel watergevecht. We lachen ons rot. We vervolgen onze weg naar het meer waar we zullen gaan zwemmen. De olifanten springen zo het water in en beginnen te zwemmen. Het is vrij diep en de beesten gaan zelf ver onder water, zo diep dat we zelf tot aan onze kin in het water zitten. Echt heel gaaf! Tot slot lopen we terug naar de boerderij van Woody. Het begint langzaam te schemeren en we drinken een lekker biertje toe en leren hoe je vuur kunt maken met bamboe. We maken een aantal leuke groepsfoto’s en keren weer terug naar Chiang Mai in de minivan. Wat een topdag met een leuke groep mensen. We hebben vandaag voornamelijk met twee Nederlandse meiden opgetrokken, Jamie en Michelle. ’s Avonds zitten we lekker te eten als er een bijdehandje langs onze tafel komt die allemaal spulletjes wil verkopen. We hoeven niets, maar ze blijft rond ons hangen. Een echt lachebekkie, ze kijkt mee terwijl we foto’s aan het terugkijken zijn. Ze vindt het allemaal bijster interessant en springt dan ook bij Robin op schoot om goed mee te kunnen kijken. Na een tijdje wordt ze geroepen door moeder omdat ze wel dingen moet blijven verkopen!

7 december
Voor vandaag staat de volgende dagtrip op het programma: een Thaise kookcursus, genaamd Sammy’s Cooking Class. We worden door Mr. Sammy zelf opgehaald in zijn pickup truck, waar een Engels koppel, een Duitse dame en twee Zwitsers zich ook bij ons voegen. De eerste stop is bij een grote markt waar we verse ingrediënten kopen. Grappenmaker Sammy legt hier van alles uit over de Thaise keuken met vrijwel in elke zin een grapje. Het is de bedoeling dat we vijf gangen gaan maken en we dienen per gang uit drie opties te kiezen. We kiezen allebei andere gerechten zodat we kunnen delen. We lopen over de markt en krijgen de nodige uitleg. Twee Amerikaanse dames zijn intussen bij ons gezelschap aangesloten. We springen weer de pickup in en rijden naar Sammy’s biologische farm. Daar staat een lange tafel met ieder z’n eigen kookapparatuur en –gerei. We starten met het bereiden van de eerste drie gangen terwijl Sammy en z’n vrouw ons bijstaan. We zijn zo’n anderhalf uur aan het koken met verschillende curry’s, soepjes en Thaise hoofdgerechten. Je kunt zelf bepalen hoe pittig je de gerechten maakt. Als alles klaar is kunnen we aanvallen. Wat ontzettend lekker! We zitten tegenover het Engelse stel en we delen onze gerechten met z’n vieren. Als onze buikjes vol zitten verplaatsen we ons naar de hangmatten en bedjes voor een middagdutje. Vervolgens gaan we aan de slag met de twee laatste gangen: een snack en een toetje. We zijn weer heerlijk aan het kokkerellen met tussendoor al de grapjes van Sammy. Ook de laatste twee gerechten zijn heerlijk gelukt, met name de pompoencustard. We zijn echt tonnetjerond als we rond half zes weer terugkeren naar Chiang Mai. Sammy heeft zelf een kookboek opgesteld met alle gerechten die hij maakt met z’n leerlingen, waarvan we allebei een exemplaar meekrijgen. Het contact met het Engels koppel, Max en Louise, is erg leuk dus we spreken af contact te houden mochten we elkaar nog een keer tegen het lijf lopen in Thailand. Al met al een ontzettend leuke kookcursus, mede mogelijk gemaakt door Jeroen en Alice die ons de kookcursus cadeau hadden gedaan. We eten lekker laat bij een Italiaans restaurantje wanneer het eten van vanmiddag eindelijk een beetje gezakt is.

8 december
Vandaag zullen we op de scooter naar het in de bergen gelegen hippie-dorpje Pai gaan, waar we twee nachten zullen verblijven. We huren opnieuw een scooter bij Diva en nemen onze kleine rugzakjes mee in plaats van de grote backpacks. We hebben een handmatig geschakelde 125cc Honda die ons de steile bergwegen op moet rijden. Normaal gesproken zouden we gewoon de bus nemen, maar de weg van Chiang Mai naar Pai staat bekend om z’n lange weg met 792 bochten. Verschillende mensen die we hebben gesproken die de 139 kilometer lange weg hebben afgelegd met de bus vertelden dat het verschrikkelijk was. Mensen met wagenziekte kunnen dus beter een andere manier van transport bedenken. Aangezien Milou eerder al niet heel erg lekker was in een bus op een bochtige weg hebben we besloten om met de scooter te gaan. Daarbij schijnt het een prachtige route te zijn. We vertrekken rond 9:30 uur nadat we hebben ontbeten en verschillende helmen hebben gepast bij de scooterverhuur. We gaan noordwaarts Chiang Mai uit en rijden zo’n 35 kilometer over de hoofdweg waarna we de afslag nemen naar route 1095, de weg met 792 bochten. Het is een heel avontuur, de route is prachtig. Haarspeldbocht na haarspeldbocht en ontzettend stijl. We begrijpen dat je hier wagenziek kunt worden. Dus Linda, mocht je ooit nog eens besluiten deze kant op te gaan: Be prepared! Na 4,5 uur rijden komen we aan in Pai. We vinden een super leuk guesthouse en gaan Pai verkennen. We komen er gelijk achter dat het een heel relaxed en lieflijk dorpje is met een heel ongedwongen sfeer, gelegen in een prachtige vallei. We bezoeken een kleine tempel, eten een hapje en drinken een biertje. Ineens lopen Jamie en Michelle langs van het olifantrijden en we raken aan de praat. Het blijkt een vruchtbaar onderonsje: Wij kunnen onze laatste Laos-knaken aan hen verkopen en zij kunnen wat malerone van ons krijgen. Echter zit onze malerone in onze backpacks dus de meiden mogen morgen van ons in Chiang Mai in Robins backpack om de medicijnen eruit te halen als wij nog in Pai zijn. ’s Avonds drinken we een drankje in een super chille bar en lopen lekker rond over de nachtmarkt waar we laat nog een lekkere pannenkoek met Nutella eten van een lieve oude dame.

9 december
We krijgen thee, koffie, bananen en koekjes bij ons guesthouse die we in de super coole tuin met molentjes, krukjes en schommelstoelen opeten. Leuke verassing! Samen met de eigenaar van het guesthouse die ons allerlei tips geeft bepalen we onze route voor vandaag. Er is veel te zien rondom Pai. Eerst ontbijten we en doen we kaarten voor het 60-jarig huwelijk van opa en oma Vriends, Jeannine haar verjaardag en voor de moidjes op de bus. We rijden eerst naar een waterval, de Mor Paeng Waterfall. Hier vlakbij ligt Santichon, een dorpje dat bestaat uit een Chinese gemeenschap. We rijden hier doorheen en komen uit bij het Yun Lai viewpoint. Een plaats bovenop een berg waar we onbeperkt Chinese thee en bananen kunnen nuttigen voor slechts 50 cent. Een hele bijzondere plaats! Hierna rijden we door naar een volgende waterval, de Pam Bok Waterfall. We hebben er prachtig weer bij, dus de vesten en lange broeken die we ’s ochtends aan hadden kunnen weer uit. Dan komen we langs het idyllische tentje genaamd Love Strawberry. Hier drinken we een lekkere aardbeien-shake en eten aardbeien-muffins. Achter het restaurantje is een prachtige tuin aangelegd met een konijnenhok waar Flappy erg jaloers op zou worden! Helemaal achteraan staan de rijen vol met aardbeienplanten. We vervolgen onze weg, rijden over de Memorial Bridge, en houden een stop bij de Tap Pai Hotsprings. De natuurlijke bron van warmte komt bovenaan een helling aan de oppervlakte borrelen met water dat kookt. Dit ontzettend hete water stroomt naar beneden waar het inmiddels is afgekoeld tot zo’n 39 graden Celsius in het hoogstgelegen bad. Het water stroomt telkens een niveau lager en wordt dus langzaamaan koeler. We dobberen lekker rond in het heerlijke warme water. Tot slot bezoeken we de Pai Canyon, een kleine variant van de Grand Canyon. Wat een bijzonder landschap met steenformaties die heel stijl en smal zijn. Bij terugkomst in het dorpje eten we wat sushi op de markt voor €0,12 per gerechtje. Daarna eten we een volwaardige maaltijd bij The Witching Well, een leuk restaurantje. We meeten met Max en Louise van de kookcursus die inmiddels ook in Pai zijn aangekomen. Bij een barretje langs de rivier met een groot kampvuur komen de sterke verhalen en het is erg gezellig. Gabriël uit Johannesburg komt er ook bij zitten, een hele aardige knakker met wie Robin lekker zit te babbelen. Weer een adresje voor later mochten we ooit op safari willen gaan. We gaan met z’n vieren door naar de bar van gisteren. Hier blijven we nog een tijdje tot we er om 1:00 uur uit worden gekickt.

10 december
Inpakken en wegwezen, we gaan weer op de scooter terug naar Chiang Mai. We nemen dezelfde weg terug over route 1095. Het gaat gevoelsmatig een stuk sneller op de terugweg, maar onze billetjes zijn alsnog lekker beurs van het zitten op de scooter. We zijn na 4 uur rijden met stops weer terug in Chiang Mai. We besluiten door te rijden naar de Wat Phra That Doi Suthep, een tempel gelegen bovenop een berg die uitziet over de stad. We gaan met de kabelbaan naar boven en genieten van een mooi uitzicht over Chiang Mai. Je kunt hier de vliegtuigen zien opstijgen en landen. Bij Diva Guesthouse halen we onze backpacks op en tijdens het openmaken zien we dat Jamie en Michelle een bedankkaartje hebben achtergelaten met een doosje chocola, super aardig! Ze hebben de malariapillen dus kunnen vinden. Om 21:00 uur nemen we de bus naar Bangkok!

11 december, Bangkok
We komen ‘s ochtends om 8:00 uur aan met de bus en nemen een taxi naar het Old Town Hostel. We hebben voor één nachtje geboekt en het ziet er erg mooi uit. In eerste instantie denken we dat we een eigen badkamer hebben maar deze delen we met de rest van het hostel. Echter ziet alles er keurig netjes uit dus is het geen probleem. Milou slaapt een paar uurtjes bij en Robin regelt wat zaken op de laptop. Hierna gaan we middageten en vervolgens nemen we een taxi naar MBK Shoppingmall. We neuzen wat rond tussen alle winkeltjes en halen een lekker menu bij de Mac! ’s Avonds kijken we The Hangover II. Deze film is in Bangkok opgenomen en laat veel beelden zien van de stad. Onze eerste indruk is heel anders dan we hadden verwacht. Het oogt vrij schoon en niet zoals we dachten: hysterisch, vies en vol met ladyboys. Maar wat niet is kan natuurlijk nog komen…

12 december
De ochtend starten we met een inbegrepen ontbijtje bij ons hostel. Hierna verplaatsen we ons met de taxi naar onze volgende slaapverblijf. We komen aan bij een wat shabby hotel waar ze ons gebieden op een stoel plaats te nemen en te wachten. Op een gegeven moment worden we opgehaald door een scooter. We worden verplaats naar een ander hostel, vanwege verbouwingen gokken we. De scooter scheurt met een mega noodgang door de straten van Bangkok en zet ons één voor één met backpack en al af bij een hotel dat er een stuk beter uit ziet, het Four Sons Inn. Wij zijn allang blij, het hotel ligt namelijk ook veel gunstiger en vlakbij het bekende/roemruchte Kho San Road. Helaas stinkt onze raamloze kamer heel erg en we regelen een andere, nog steeds raamloze, kamer. ’s Middags bezoeken we het Royal Palace en What Phra Keaw. We kijken onze ogen uit, het is een prachtig complex. Na een paar uur te hebben rondgewandeld eten we Pat Thai op een marktje. Vervolgens gaan we naar Kho San Road. We drinken een biertje en struinen alle winkeltjes af en scoren weer wat shirts en tanktops. Na het avondeten nemen we een taxi naar Lebua. Dit is een super-de-luxe hotel waar op het dakterras een gave scene van The Hangover is opgenomen. Als we met de lift aankomen op de 64e verdieping kijken we onze ogen uit. Het is echt de mooiste skybar die we tot nu toe hebben gezien. We nemen het goedkoopste drankje van de kaart (alsnog heeeeeeel duur) en genieten van een prachtig uitzicht.

13 december
Voor vandaag staat de Co van Kessel fietstocht op de planning. Dit is een fietstocht die is opgezet door een Nederlander en dwars door alle leuke en unieke straatjes van Bangkok gaat. Helaas heeft Milou koorts en kan ze niet mee. Omdat we de kaarten al hebben gekocht gaat Robin alleen op pad. Gelukkig kan hij bij aankomst regelen dat we een andere dag de fietstocht kunnen maken. Na 1,5 uur keert Robin terug naar het hotel, waarbij hij de boot over de Chao Phraya rivier neemt die dwars door Bangkok gaat. Milou haar temperatuur is begin van de middag gelukkig weer wat stabiel, dus we nemen een taxi naar de bekende Chatuchak Market. Het is een gigantische weekendmarkt en heel hectisch. We kopen wat spulletjes en houden het na een korte tijd weer voor gezien, want Milou voelt zich toch niet helemaal de oude. Terug in het hotel gaat ze naar bed en Robin eet alleen in het hotel. Een super leuke dag dus ;)

14 december
Het volgende tourtje staat op de planning. Vandaag vertrekken we met de minivan naar Ayutthaya. Deze plaats was meer dan 400 jaar de hoofdstad van Thailand (destijds nog Siam). Het is ongeveer twee uur rijden vanuit Bangkok naar de oude stad. Het is een geliefde plaats vanwege de vele tempels en Boeddhabeelden. Het oude centrum staat dan ook sinds 1991 op de Werelderfgoed lijst van Unesco. We komen na twee uur rijden aan bij de eerste stop, Wat Phu Khao Thong, een monument ter ere van Koning Naresuan. Het is een complex met een grote chedi. Dit is een soort toren waarvan wordt gezegd dat destijds de botten van de overleden koning zijn verwerkt in het topje van de toren. We beklimmen de chedi en genieten van het mooie uitzicht en het warme weer. De toren staat iets uit het lood, dus de grapjes over de “chedi van Pisa” worden al snel gemaakt. We gaan door naar een groot beeld van een liggende Boeddha van zo’n veertig meter lang. De derde stop is bij het daadwerkelijke oude centrum met ontzettend veel chedi’s, stupas en andere oude torens. Ook zien we hier de Wat Phra Mahathat waar een hoofd van Boeddha te zien is van wit zandsteen, verwerkt in de wortels van een boom. Een erg gewild fotomoment voor de vele toeristen hier. Rond 16:00 uur gaan we per minivan terug naar Bangkok waar we twee uur later aankomen. Milou duikt opnieuw haar bed in omdat ze weer verhoging heeft. We kiezen ervoor nu een kamer met raam te vragen omdat Milou bijna meer tijd doorbrengt op bed dan in de stad helaas. ’s Avonds chillen we in de omgeving van ons hotel en nemen nog een kijkje op Kho San Road.

15 december
De dagtrip naar Kanchanaburi staat voor vandaag op de planning. Milou voelt zich deze ochtend zo slecht dat ze besluit niet mee te gaan. Robin gaat dus alleen op pad. ’s Ochtends vroeg wordt hij opgehaald met een minivan om in 2,5 uur naar Kanchanaburi te rijden. In Kanchanaburi staat de over de hele wereld bekende Bridge over the River Kwai. Deze spoorbrug is onderdeel van wat bekend staat als de “Dodenspoorlijn”. Bij de constructie van de spoorlijn ten tijde van WO II zijn ontzettend veel westerse krijgsgevangen (Prisoners of War of POW’s) ingezet. Daarbij lieten veel van hen het leven onder de constante werkdruk, slechte omstandigheden en de harde hand van de Japanners die verantwoordelijk waren voor de aanleg van de spoorlijn door het onherbergzame gebied. Ongeveer 3000 Nederlanders, voornamelijk uit toenmalig Nederlands-Indië kwamen hier om. De Japanners lieten de 415 kilometer lange Birma-spoorlijn aanleggen om te gebruiken bij hun invasie van Birma als aanvoerroute. Per dag lieten gemiddeld 200 dwangarbeiders het leven. Niet voor te stellen, wat een verschrikkelijke plaats. Daar is nu weinig van te zien, het is een levendig stadje op het eerste gezicht. Robin wordt gedropt met zeven anderen bij het JEATH-museum. De letters staan voor de betrokken landen tijdens de oorlog: Japan, Engeland, Australië, Thailand en Holland. Het museum zelf is vrij onduidelijk met veel voorwerpen en memorabilia uit de tijd van de aanleg van de brug. Een echt duidelijk verhaal ontbreekt en er wordt weinig uitleg gegeven middels bordjes of iets dergelijks. Toch komt goed over hoe de omstandigheden destijds waren doordat bijvoorbeeld een veewagen wordt tentoongesteld waarin de gevangen verbleven. Vanuit het museum zie je de bekende stalen brug over de rivier. Na een halfuur in het vage, vergane-glorie-museum loopt Robin door naar de brug om deze over te steken. Wat een indrukwekkende plaats om te zijn, ook vanwege het idee dat er zo veel Nederlandse mensen zijn omgekomen. Vlak voor de brug is het treinstation “River Kwai Bridge” vanwaar we met de groep een trein zullen nemen naar het allerlaatste station op Thais grondgebied, voordat het traject Birma bereikt. De rit duurt ongeveer één uur en drie kwartier en voert langs bergwanden, uitgestrekte vlaktes en langs oevers van de rivier. Wat raar om over een brug te rijden met een trein op een traject waar zo veel mensen zijn omgekomen. Het is duidelijk waarom de aanleg van de lijn zo ontzettend lastig was: op sommige gedeelten is er een constructie aangelegd langs rotswanden wat levensgevaarlijk moet zijn geweest. Bij de halte waar we uit de trein gaan staat de minivan klaar om naar een drijvend restaurant te gaan waar lunch geserveerd wordt. Hier spreekt Robin een tijdje met een Oekraïner over MH17 en de situatie in Oekraïne. Na de lunch gaan we verder naar een waterval waar Robin even zwemt en onder het vallende water staat. Een geinige Italiaan is zo vriendelijk om wat foto’s te schieten. Het laatste onderdeel van de trip is de Don-Rak War Cemetry, een grote erebegraafplaats in Kanchanaburi. Het is één van de drie begraafplaatsen voor overledenen van de dodenspoorlijn. Met de laagstaande zon en het perfect onderhouden gras en struiken is het een hele bijzondere plaats waar ook een groot aantal Nederlandse namen te zien zijn op de grafstenen. Rond 19:00 uur arriveren we weer met het busje in Bangkok en gaat Robin zijn geliefde weer opzoeken en te zien of ze weer tot het land der levenden is teruggekeerd. Gelukkig is dat zo, Milou voelt zich een stuk beter. We gaan na het eten naar een Muay Thai wedstrijd (Thaiboksen) in het Ratchadamnoen Stadium. De tickets zijn schreeuwend duur in verhouding tot wat de Thai betalen, maar het is wel echt heel gaaf om te zien. We bekijken vijf van de acht gevechten die avond. Wat een sfeer en wat een geluid en geschreeuw in het stadion. De gevechten gaan er ruig aan toe. Bij één van de laatste gevechten met de echte zwaargewichten wordt er zelfs een bokser op een brancard afgevoerd bij wie even het licht uit ging. Voorafgaand aan elke wedstrijd worden allerlei dansjes en buigingen door de bokser opgevoerd als traditie. Tijdens het gevecht speelt een klein “orkestje” typische Thaise muziek. Een aanrader om een zo’n wedstrijd te gaan bekijken als je in Bangkok bent! Na de wedstrijd gaan we naar Silom, het gay-district van Bangkok waar de bekende pingpong-shows in vrijwel elke kroeg en bar worden uitgevoerd. Kort en plat samengevat: De Thaise dames zijn goed in het wegschieten van zeer diverse voorwerpen vanuit hun punani. We drinken lekker wat in een barretje waar Robin plotseling meer aandacht krijgt dan zijn wederhelft. Er hangt een hele bijzondere maar gemoedelijke sfeer en we hebben een leuke avond. We wilden het even aanzien of wij ook naar een pingpong-show zouden gaan, maar besluiten het toch aan ons voorbij te laten gaan.

16 december
Onze laatste dag in Bangkok. We hebben besloten de Co van Kesseltour vandaag te doen en staan vroeg op om naar het kantoor van onze Co te gaan. Per boot gaan we hier naartoe en ontmoeten de andere vier Nederlanders en twee Belgen die vandaag onze wielerploeg compleet zullen maken. De leider van het stel is onze kleine vrouwelijke gids Nuna die inmiddels al flink wat woordjes Nederlands spreekt. We beginnen onze tocht dwars door Chinatown, door smalle steegjes en straatjes waar we normaal nooit terecht zouden zijn gekomen. Onze eerste stop is een Chinese tempel. Hier hebben we er inmiddels genoeg van gezien. Zeker na Ayutthaya zijn we tempelmoe. We vervolgen onze weg naar een grote overdekte vlees-, fruit- en groentemarkt waar de lokalen hun ingrediënten halen. De geuren en kleuren zijn indrukwekkend. Hierna rijden we door naar een bloemenmarkt waar toevallig net een achtervolgingsscène wordt gefilmd voor de Amerikaanse serie The Blacklist. Daarna nemen we een ferry die ons met fietsen en al afzet aan de andere zijde van de rivier. Dit is de rustige kant van Bangkok, vrijwel iedereen die hier woont is aan het werk aan de andere kant. We gaan naar een Thaise tempel waar we een lotusbloem aan de Boeddha geven. Robin luidt drie keer een grote klok, de grootste van Thailand, voor goed geluk. Vier keer betekent ongeluk, maar hier waagt niemand zich aan (je weet maar nooit, toch een beetje bijgeloof?). We fietsen een stuk langs de oever van de rivier en komen bij het huis van de moeder van de huidige koning aan. Het huis is omgeven met een mooi parkje waar we relaxen en bijkomen van het fietsen door de stad. Uiteindelijk nemen we de boot weer terug en leveren onze fietsen weer in. Wat een ontzettend leuke tour om te doen. We bedanken Nuna en gaan met de taxi terug naar ons hotel waar we net op tijd zijn om uit te checken in het hotel binnen de tijd. We chillen in een restaurant en uploaden het reisverslag van Laos en de foto’s. Ook gaan we weer op huizenjacht voor een woning in Leiden, tot op heden tevergeefs. Om 18:00 uur worden we opgehaald om met de bus naar het zuiden af te reizen naar Chumpon. Vandaar zullen we de drie eilanden aan de oostkust bezoeken. Na de drukke stad kijken we uit naar zon, zee en strand! Tot dan!!
Het uploaden van de foto's gaat ontzettend traag hier, dus die volgen hopelijk morgen als we in Kuala Lumpur zijn aangekomen.

Groetjes,
Milou en Robin