8 - Cambodja

Reisverslag Cambodja (7 november – 20 november)

We zijn in Cambodja! Onze maand in Vietnam zit er weer op, maar wat hebben we genoten van dit mooie land. Even een opsomming met de bijzondere en herkenbare dingen van Vietnam. Het eten van streetfood op de bekende rode en blauwe kleine krukjes, het ontwijken van de langsrazende motorbikes en de veelzijdige historie. De Vietnamezen zijn erg vrolijk en vriendelijk en helpen je graag, tenzij ze bij een bus-company werken. Bij het eten krijg je óf chopsticks óf bestek, maar altijd zonder mes. Er leven net zo veel mensen in de Mekong Delta als in heel Australië en 50% van de inwoners van HCMC hebben een scooter. Baby’s en jonge kinderen kennen weinig ritme: kijk niet raar op als een klein jochie in een poepluier rond 12 uur ’s nachts langs komt hobbelen in je guesthouse. Het leven is lekker goedkoop in Vietnam, je kunt hier leven als koning en voor €0,15 per biertje kun je het behoorlijk op een zuipen zetten. De Vietnamezen zijn nogal tuk op geld en ze proberen dan ook op alle manieren geld te verdienen. Vergeet absoluut niet af te dingen, want het is bijna denigrerend om direct met het eerst voorgestelde bedrag akkoord te gaan. Het eten komt vrijwel nooit tegelijk als je met twee of meerdere mensen gaat eten. Robin zat bijvoorbeeld soms al aan z’n toetje als Milou haar gerecht nog niet op tafel stond, of andersom. De mannen hebben haast allemaal onwijs lange pinknagels (wat echt ranzig is). De Vietnam Oorlog wordt hier de Amerikaanse Oorlog genoemd en men ondervindt nog dagelijks de gevolgen van deze oorlog vanwege het gebruik van Agent Orange. Al met al hebben we een fantastische maand in dit heerlijke land gehad.

Genoeg over Vietnam, we zijn nu in Cambodja!
Phnom Penh – Siem Reap – Sihanoukville – Koh Rong Samloem – Koh Rong – Phnom Penh – Kratie

7 november
Vandaag staat onze reis vanuit HCMC naar Phnom Penh, Cambodja, op de planning. We genieten van onze laatste uurtjes in HCMC om vervolgens om 12:30 uur de bus in te gaan. We nemen afscheid van Pipa die haar reis in Vietnam zal vervolgen. Na enkele uren rijden komen we aan bij de border, waar de buschauffeur onze paspoorten inneemt. Wat er precies van ons wordt verwacht is heel vaag, maar we moeten $35,- betalen voor de visa. De prijzen schijnen net behoorlijk omhoog te zijn gegaan sinds vorige maand. We rijden verder nadat we onze vingerafdrukken hebben afgegeven en een foto laten maken bij de douane. We zijn in Cambodja! Het is prachtig weer en we rijden door een mooie omgeving op het platteland. We arriveren in de hoofdstad rond 19:30 uur en nemen een tuktuk, hier ook wel een remork genoemd, naar het Longlin House I waar we zullen overnachten. We eten in ons hostel en nemen als toetje sprinkhanen. Toch wel eng om te eten, maar het is best wel binnen te houden. In Cambodja is de officiële valuta de Riel, maar betaal je vrijwel alles met Amerikaanse Dollar. We slapen in onze wel erge basic kamer, zonder raam.

8 november
We ontbijten in het restaurant in ons hostel, wat wel weer erg leuk is in tegenstelling tot de slaapvertrekken. We lopen eerst naar de Wat Dunalom, een erg mooie tempel die het hoofdkwartier van het Cambodjaanse boeddhisme vertegenwoordigt. Vervolgens gaan we naar het Tuol Sleng Museum, ofwel de Security Prison 21 (afgekort S-21). Deze voormalige school is tijdens het bewind van de Khmer Rouge onder leiding van Pol Pot omgebouwd tot een strenge gevangenis. Pol Pot had voor ogen dat geheel Cambodja omgetoverd zou worden tot een strenge communistische agrarische superstaat. Er was daarin geen ruimte voor mensen uit de (kapitalistische) steden of mensen met intellect. Iedereen die een functie had die mogelijk een bedreiging vormde voor de ideologie van Pol Pot werd over de kling gejaagd. Denk aan politieagenten, dokters en leraren. Ook mensen die er slim uitzagen, bijvoorbeeld brildragers, dienden systematisch gevangen genomen en uiteindelijk omgebracht te worden. Van 1970 t/m 1975 had de Khmer Rouge de touwtjes in handen en is uiteindelijk ongeveer een kwart van de bevolking omgebracht!! Een verschrikkelijke genocide voortgebracht door de zieke paranoia van de tiran Pol Pot. De wereld had weinig idee bij de gruwelen in Cambodja omdat het land vrijwel was afgesloten van de buitenwereld. Dat de Khmer Rouge uiteindelijk nog vele jaren in de Verenigde Naties vertegenwoordigt was en hierdoor ook nog geld ontving is bijna niet te bevatten. Pol Pot is uiteindelijk ook nooit berecht voor zijn wandaden tegen de mensheid, hij is op 82 jarige leeftijd overleden. Genoeg geschiedenisles, we zijn aangekomen in S-21. Er hangt een hele drukkende en lugubere sfeer; de oude schoollokalen zijn omgebouwd tot cellen waarin de oude stalen bedden nog staan. De martelwerktuigen, galgen en het prikkeldraad getuigen van de walgelijke praktijken die op deze plek hebben plaatsgevonden. Er zijn slechts zeven gevangenen die hun gevangenschap hebben overleefd. Hiervan zijn er twee aanwezig die hun boeken willen slijten over hun tijd in de gevangenis. Na twee uur rond te hebben gelopen gaan we weer door de uitgang naar buiten. Even bijkomen! We eten bij Kathmandu, een Nepalees restaurant. Hierna lopen we door naar het Royal Palace. Een prachtig boeddhistisch en hindoeïstisch paleis. Met de laagstaande zon is het complex echt prachtig! We eten bij The Laughing Fatman (voorheen Oh My Buddha!) en drinken lekker wat biertjes.

9 november
We nemen vandaag de tuktuk naar de Killing Fields, ofwel Choeng Ek. Naar deze plaats werden de gevangenen van onder andere de S-21 gevangenis gebracht en vervolgens gedood. We krijgen allebei een koptelefoon op voor de Nederlandse audiotour. Stap voor stap worden we over het terrein geleid terwijl de audiotour ons verteld wat er allemaal is gebeurd. De audiotour is echt ontzettend informatief en vertelt met heel veel respect wat voor gruwelen hier hebben plaatsgevonden. Er zijn op deze Killing Field ongeveer 18.000 mensen gedood. In Cambodja zijn overigens nog honderden andere killing fields, maar Choeng Ek is de bekendste. Wat het allemaal nog wat meer luguber maakt is het feit dat we onderweg behoorlijk wat botten, kiezen en kledingstukken tegenkomen van de mensen die hier zijn omgebracht. Er zijn namelijk al veel graven opengehaald, maar nog niet alle lichamen zijn weggehaald. Bij regenval komt er dus zo nu en dan nog wat aan de oppervlakte van de aarde naar boven. Bijna aan het einde van de tour komen we misschien wel bij het gruwelijkste onderdeel aan, een grote boom waarop baby’s werden doodgeslagen. De Khmer Rouge maakte bijna geen gebruik van conventionele wapens, maar gebruikten alle voorwerpen die ze konden vinden die als wapen gebruikt konden worden: scheppen, beitels, bamboestokken, het is niet te bevatten. De laatste plaats van de tour is de gedenkstupa, een toren waarin alle gevonden schedels worden bewaard. Dit vergeet je niet snel meer, een beeld dat absoluut bijblijft. We zijn erg onder de indruk en tegelijkertijd boos dat een dergelijke genocide onbestraft is gebleven. We gaan weer terug met de tuktuk naar het centrum van Phnom Penh en zijn er een beetje stil van wat we allemaal hebben gezien en gehoord. ’s Avonds eten we opnieuw bij The Laughing Fatman. We gaan vannacht naar Siem Reap met de nachtbus.

10 november
Wat een verschrikkelijke rit! De bus was ontzettend stoffig en vies en onze airco was niet af te stellen dus kwam er een continue koude wind op ons gezicht. De bedjes zijn veel te kort en ontzettend krap. We doen beiden vrijwel geen oog dicht. Maar het mag de pret niet drukken, want we zijn aangekomen in Siem Reap, de stad waar Angkor Wat zich bevindt. Mr. Black haalt ons op in zijn tuktuk. De arme man wacht al vanaf 4:00 uur, maar onze bus had onderweg pech, dus we kwamen pas rond 9:00 uur aan. We gaan naar het Drop In Hostel, een prima plek en weten behoorlijk af te dingen op de prijs van de kamer. We regelen de diensten van Mr. Black om vanavond naar de zonsondergang te kijken over Angkor Wat en voor morgenochtend om bij zonsopkomst. We lopen de Pub Street in, waar alles zich eigenlijk wel afspeelt. Leuke barretjes en restaurants, met aangrenzend de Night Market. We kopen samen drie tanktops voor $6,-. We lezen lekker op onze E-readers onder het genot van een koude kletser tijdens het Happy Hour. We hadden geen hoge verwachtingen van het stadje, maar er hangt een hele relaxte sfeer. We worden opgepikt door een collega van Mr. Black die ons met de tuktuk naar de ticket booth rijdt om onze toegangspassen te halen voor de tempels. Er worden foto’s gemaakt voor onze toegangskaarten, geinig. De kaarten zijn zowel voor vanavond als morgen geldig. We zien in de verte Angkor Wat al liggen, maar we zullen aan de overkant een berg beklimmen om vanaf daar de zonsondergang te checken. We hebben perfecte weersomstandigheden, maar er volgt een drama: we worden niet toegelaten tot de berg omdat we niet juist gekleed zijn. We hebben voordat we gingen op internet gelezen en in het hostel nagevraagd wat de kledingvoorschriften zijn. Er werd ons verteld dat het niet uitmaakt zolang we niet de tempels zelf in gaan. Niets is minder waar want we worden niet toegelaten. De zon gaat inmiddels al langzaam onder, dus we houden het voor gezien. Onderweg komen we langs de Angkor Wat, waar we nog even kijken en warempel: We kunnen zo doorlopen! IN het heilige der heiligen kunnen we zo naar binnen. Erg vreemd allemaal, maar het complex sluit als snel. We gaan morgen alles goed bekijken. We zijn NOT AMUSED dat we de zonsondergang niet hebben kunnen zien, maar er valt weinig meer aan te doen. We proberen nog verhaal te halen bij het hostel omdat zij ons op het hart hebben gedrukt dat kleding niet uitmaakt, maar ze weten van niets. Snel vergeten, we gaan lekker eten bij Triangle, een restaurant waar aan de straat wordt gebarbecued. Echt heerlijk! We struinen nog lekker wat rond over de Night Market en gaan op tijd naar bed om morgen fris en fruitig op te staan om 4:00 uur!

11 november
Om 4:45 uur staan we te trappelen om richting de tempels te gaan. Echter is onze chauf in geen velden of wegen te bekennen. Zou het weer een disaster worden zoals gisteren? We trekken een willekeurige andere vent uit z’n nest die in de lobby ligt te pitten. Hij gaat op z’n dooie akkertje nog even douchen en slentert wat rond. We ontploffen bijna, want we willen niet ook nog de zonsopkomst missen! Gelukkig scheuren we al gauw richting de ingang van Angkor Wat waar we snel naar binnen haasten. De zonsopkomst is echt prachtig! We maken tientallen foto’s. We lopen 3,5 uur rond in de Angkor Wat, echt ontzettend indrukwekkend! We gaan door naar de volgende tempel, Bayon, waar honderden gezichten in de stenen wanden en torens zijn verwerkt. Daarna volgen Terrace of the Elephants, Baphuon Temple, Phimeanakas Temple, Tep Pranam, Preah Palilay en Terrace of the Leper King. Het is onvoorstelbaar hoeveel verschillende tempels hier te zien zijn. We vervolgen onze weg door The Victory Gate naar de volgende grote en bekende tempel, de Ta Promh Temple. In dit complex, behoorlijk overwoekerd door gigantische tropische bomen, is de film Lara Croft: Tomb Raider opgenomen, met Angelina Jolie in de hoofdrol. De laatste stop is bij het oude zwembadcomplex Sra Srang, maar dit is niet heel bijzonder. Al met al zijn we zo’n 7 uur in alle tempels aan het rondneuzen geweest. De grootsheid en de ouderdom zijn erg indrukwekkend. Om bij te komen laten we ons lekker een uurtje masseren voor $3 met z’n tweeën. We drinken nog lekker wat biertjes en cocktails en maken ons op voor de reis naar Sihanoukville, de badplaats helemaal in het zuiden van Cambodja. Terwijl we wachten op de bus kijken we Tomb Raider en herkennen duidelijk de Ta Promh Temple. De bus is echt veel te laat en stamt nog uit het Koude Oorlog-tijdperk. We maken wat mee zo met het reizen in de bussen! De backpackers die met ons meerijden kijken hun ogen uit in de stoffige bedjes zonder valhekje. We hebben het gevoel dat we in elke bocht eraf zullen vallen. Gelukkig gebeurt dit niet en komen we, na een spoedreparatie aan de bus in the middle of nowhere, heelhuids aan in Phonm Penh, waar we overstappen op een volgende bus.

12 november
We worden met een kleiner busje vervoerd naar een ander busstation, maar de backpack van Robin blijft plotseling op het trottoir staan als we net wegrijden. We manen de chauf tot stoppen, maar hij rijdt rustig door. Hij geeft aan dat het allemaal wel losloopt en dat de backpack met de volgende bus komt. Inmiddels zijn we al zo ver doorgereden dat we maar hopen dat hij inderdaad later komt. Dit gebeurt echter niet en we raken lichtelijk oververhit. Robin jumpt vervolgens maar bij iemand van de bus company achterop om terug te rijden en te zoeken. Uiteraard nergens te vinden, en er staat al weer vier nieuwe bussen die net zijn volgeladen. Hij zal toch niet in het ruim van een andere bus zitten? We houden telefonisch contact met elkaar en Milou heeft inmiddels opdracht gegeven om elke centimeter van het ruim van onze bus uit te pluizen. Bij het állerlaatste laadruim liggen onze backpacks gezellig bij elkaar, WAT EEN OPLUCHTING! In het begin van de middag komen we aan in Shihanoukville en delen een tuktuk met twee Duitse jongens naar Serendipity Beach, één van de vele stranden. We vinden een fijne kamer bij het Kong Guesthouse en nemen eerst een lekkere warme douche. We zijn redelijk gebroken door de nacht in de bus. Vervolgens lezen we op onze E-readers aan het strand. Wat een heerlijke plek. Bij terugkomst in het guesthouse slapen we eerst wat uurtjes bij en gaan lekker avondeten, om vervolgens de barretjes te ontdekken. Er zijn leuke feestjes, veel vuurwerk en vuurshows op het strand. We eindigen bij JJ’s, een gezellig bar waar we voor $1,- vier grote biertjes bestellen. De eerste indruk van Shihanoukville is erg goed.

13 november
We hebben geen wekker gezet en slapen eindelijk weer eens heerlijk uit. We lezen, zonnen en zwemmen aan het strand. ’s Avonds eten we bij The Gypsies, een super leuke tent gerund door een Zwitser met z’n vriendin in de keuken. We krijgen allemaal leuke tips van hem en z’n gehele levensverhaal op de koop toe. We gaan ’s avonds opnieuw uit bij JJ’s. De prijzen zijn hier echt om te gieren. Iedereen, en vooral de Engelsen, gaan hier lekker uit hun plaat. We spreken met wat Nederlanders en Milou speelt met een groepje één of ander drankspelletje. Het wordt nog net niet licht als we weer naar huis lopen. Top avondje!

14 november
Milou heeft een behoorlijke kater, dus we gaan vandaag maar weer opnieuw lekker chillen aan het strand. We hebben deze dagen echt prachtig weer met de mooiste zonsondergangen die we tot nu toe hebben gezien. We eten ’s avonds bij een tentje aan het strand dat verse vis barbecuet. We nemen een Red Snapper en Baracuda. Lekker! En veel!! We laten na het eten een lampion met een vlammetje erin de lucht in, voor goed geluk, en genieten van onze laatste avond in Shihanoukville.

15 november
Om 8:00 uur vertrekken we met de minivan naar de pier om naar Koh Rong Samloem te gaan. Dit is een eiland uit de kust van Sihanoukville, dat nog erg basic is en nog niet zo populair onder de toeristen. Er zijn slechts 300 slaapplaatsen op het eiland, dus het zal hier heel rustig zijn. We varen in twee uur naar de kust van Koh Rong Samloem, terwijl we onderweg een stop maken om te snorkelen. Helaas gaan we snel het water weer uit aangezien we worden geprikt door mini-kwalletjes. Op de boot ontmoeten we een Nederlands stel, waarmee we gezellig zitten te kletsen. Na de lunch, inbegrepen bij de boottocht, gaan we op zoek naar een bungalow. We komen terecht bij de Fan Fan bungalows die worden gerund door een Cambodjaanse familie met een Fransman als vader. Onze bungalow is erg basic (denk aan: geen toiletpapier, geen doortrek WC maar in plaats daarvan gooi je een flinke schep zeewater in het toilet om de boel door te laten stromen). We lopen langs het strand en genieten van het uitzicht. Het valt ons op dat er veel afval is aangespoeld op het strand, vanwege de wind die vaak recht op het strand staat. We eten bij onze bungalow. De maaltijd die we geserveerd krijgen is werkelijk fantastisch: verse kip en varkensvlees, rechtstreeks van de barbecue, gemaakt door de Cambodjaanse familie. We genieten nog een paar uur van deze mooie avond en gaan onder de wol, in onze klamboe, met op de achtergrond het geruis van de zee.

16 november
We worden wakker en nemen een lekker ontbijtje met een pineapple shake, vlak aan zee voor onze bungalow. Vanaf het terrasje zien we hoe de Cambodjaanse mannen aan het vissen zijn in de baai met grote netten. Hierna krijgen we van de Fransman snorkels mee en gaan op weg naar Lazy Beach. Dit is ongeveer 35 minuten lopen door de jungle. Het strand waar we uitkomen is echt fantastisch. Prachtig wit, heel schoon, erg helder water en ontzettend rustig. Met de snorkels op stappen we de zee in en bekijken al het moois onder water. We zien prachtige vissen tussen de stenen. Hierna eten we wat bij het enige restaurant in de omgeving en om half 4 wandelen we terug naar onze bungalow. Opnieuw eten we van de barbecue en vergezelt de vrouw des huizes ons nog aan het einde van de maaltijd. We merken aan haar dat ze graag even wil kletsen want ze is niet meer bij onze tafel weg te krijgen. Samen met haar gaan we nog op zoek naar het lichtgevende plankton wat hier in het water leeft, maar tevergeefs.

17 november
Vandaag is onze laatste dag hier, tegen het middaguur nemen we de boot naar het volgende eiland Koh Rong. We ontbijten, pakken onze tas in en namen afscheid van de familie. Voordat we de boot op gaan eten we nog snel een portie noodles. Echter komen deze er helaas al weer heel snel uit bij Robin: de slowboat naar het volgende eiland heeft zo’n last van de harde wind en hoge golven dat Robin enorm zeeziek wordt. Ja Natascha en Lisa, daar zijn onze avonturen op het IJsselmeer niets bij! Na acht keer kotsen en bijna flauwvallen komen we gelukkig aan op de pier. Robin weet niet hoe snel hij van de boot af moet komen. Milou tilt twee backpacks en de kleine tasjes aan land, want Robin is snel van de deinende pier naar het strand gestrompeld. Milou zet hem in een stoel neer en gaat hostel hoppen. We hebben snel een kamer te pakken met gedeeld sanitair. Het valt ons op dat Koh Rong veel toeristischer is en dat het een echt party eiland is. ’s Avonds eten we vis en chillen aan de barretjes op het strand. Robin voelt zich inmiddels al wat beter.

18 november
Na een belabberde nacht vanwege de keiharde muziek lopen we naar een ander strandje op het eiland waar we relaxen en mooie foto’s maken. ’s Middags besluiten we om tickets voor de speedboat te halen, aangezien de zee nog ruiger is geworden dan gisteren. De vrouw achter de ticketbooth geeft aan dat zij de zee hier nog niet zo ruig heeft gezien. We nemen de speedboat omdat deze veel minder last heeft van de golven dan de slowboat. We stappen in de supersonische speedboat en varen de baai uit. Alsnog zijn de golven ontzettend heftig en de speedboat knalt van golf op golf. Gelukkig worden we beiden nu niet ziek en komen we binnen 40 minuten aan bij de pier van Sihanoukville. Na een aantal dagen onbereikbaar te zijn geweest hebben we weer Wi-Fi. We kunnen onze families dan ook weer gerust stellen, want deze wisten niet waar we uithingen. Van Sihanoukville nemen we de bus terug naar Phnom Penh. In de bus treffen we een leuk Duits stel met wie we een tuktuk delen en gaan hostel hoppen.

19 november
Ons plan is om vandaag door te reizen naar Kratie als tussenstop naar onze volgende bestemming: Laos. Helaas blijkt de bus vol te zitten waar we erg van balen. Niets aan te doen, dus we boeken een extra nacht. De rest van de dag brengen we door op een terrasje, waar we een beetje op de laptop zitten en FaceBooken, etc. We FaceTimen nog even met Nico en Jeannine. We eten en borrelen ’s avonds met het Duitse koppel. Erg gezellig!

20 november
Vandaag vertrekken we dan wel naar Kratie, wat ongeveer 8 uur duurt. We komen aan in Kratie, wat verder helemaal niets voorstelt, en vinden een prima kamer voor €4,80. We kijken een stukje van Let’s be Cops en gaan op tijd onder de wol. Morgen zetten we onze reis naar Laos voort!

Dit was ons reisverslag over Cambodja, waar we twee weken zijn geweest. In het volgende reisverslag zullen we vertellen over onze avonturen in Laos! Bedankt voor al jullie leuke reacties en keep on posting!

Groetjes Milou en Robin